หลอนสุด! วงจรปิดเชิญขนหัวลุก ‘ผีเฮี้ยน’ หลอกพนักงานออฟฟิศจนถึงวิ่งป่าราบ
ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพเชิญขนหัวลุก บันทึกภาพของเหตุการณ์ประหลาด “ผีสิงคโปร์” เฮี้ยนจัด หลอกพนักงานออฟฟิศ จนต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอด
เมื่อวันที่ 4 กันยายน ผู้สื่อข่าวกล่าวว่า บนโลกออนไลน์ได้มีการแชร์เรื่องราวสุดหลอน โดยเพจเฟซบุ๊ก

สอยมาเล่า Talk The World ที่ได้ออกมาเล่าเรื่องราวความเฮี้ยนของผีสิงคโปร์ ที่หลอกพนักงานออฟฟิศหนัก จนทำเอาจำต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอดเลย โดยเพจดังกล่าวมาแล้วข้างต้นได้เล่าว่า

“ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพเชิญขนหัวลุก ที่บันทึกภาพของเรื่องราวแปลกที่หาคำอธิบายมิได้ ที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาค่ำคืนข้างในที่ทำงานแห่งหนึ่ง ที่ประเทศสิงคโปร์ ภาพเหล่านี้ ได้มาจากกล้องวงจรปิด ที่ติดตั้งไว้ภายในที่ทำการของบริษัทแห่งหนึ่ง ที่ตั้งอยู่ในบริเวณถนน เอเยอร์ ราจาห์ เครสเชนต์

(Ayer Rajah Crescent) ของสิงคโปร์ ขณะที่เหลือพนักงานที่เป็นผู้ชายคนหนึ่ง นั่งเคลียร์งานอยู่ด้านในสถานที่ทำงานที่นี้ตามลำพังในเวลาราว 23.57 น. ในตอนที่เพื่อนร่วมงานของเขา กลับไปอยู่ที่บ้านกันไปหมดแล้ว

รูปภาพจากกล้องวงจรปิด เผยให้เห็นขณะที่ พนักงานชายคนนี้ แหงนหน้ามองดู หลังจากที่เขาได้ยินเสียงแปลกๆดังมาจากด้านหลัง แต่เมื่อเขาเดินไปดู ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆก็ตามจึงกลับมานั่งทำงานต่อ แต่ว่าหลังจากนั้นไม่นาน อยู่ๆก็เกิดเสียงดังลั่น ดังออกมาจากอีกห้องหนึ่งที่อยู่ด้านข้างด้านขวามือ แล้วก็หลอดไฟฟ้าในห้องนั้นก็เปิดสว่างขึ้นมาเอง พนักงานชายคน นี้ก็เลยลุกเดินไปดู ก่อนที่จะก้มลงเก็บของบางอย่าง ที่คล้ายกับกล่องกระดาษที่หล่นบนพื้น

อีกไม่กี่อึดใจต่อมา เหตุการณ์ก็เลวลง เมื่อประตูของห้องดังที่ได้กล่าวมาแล้วข้างต้นกำเนิดปิดเอง แล้วก็หลอดไฟก็ดับลงเอง ในช่วงเวลาที่เก้าอี้ในออฟฟิศตัวหนึ่งที่อยู่ข้างนอกห้อง ก็ขยับเคลื่อนเอง กระทั่งพนักงานคนนี้ จำต้องวิ่งหนีออกจากสถานที่ทำงานด้วยความตกใจ

เรื่องเชิญชวนขนหัวลุกนี้ยังไม่จบลง เพราะกล้องวงจรปิด สามารถถ่ายภาพในตอนที่หลอดไฟฟ้าในห้องดังกล่าวข้างต้น กลับมาเปิดสว่างเองอีกที รวมทั้งประตูห้องก็เปิดเอง โดยมีภาพเงาสะท้อนของ “ร่างปริศนาสีดำ” เผยตัวอยู่ที่แผ่นกระจกบนบานประตู

ปัจจุบัน มีการไต่สวนจากตำรวจสิงคโปร์ ซึ่งเจอข้อมูลว่า ในขณะเกิดเหตุ ไม่มีพนักงานบุคคลอื่นอยู่ในสถานที่ทำงานแห่งนี้อีกแล้ว เว้นแต่พนักงานชายคนนี้ และก็ทางตำรวจก็ยืนยันว่า พวกเขาไม่พบว่าคลิปจากกล้องวงจรปิดนี้ ถูกตัดต่ออะไร อย่างไรก็แล้วแต่ จนถึงในช่วงเวลานี้ ทั้งคนในออฟฟิศแห่งนี้ และก็ตำรวจก็ยังหาคำอธิบายมิได้ว่า ร่างปริศนาสีดำที่ปรากฏในกล้องวงจรปิดนั้น เป็นร่างของคนไหนกันแน่ และใช่มนุษย์ไหม?

เรื่อง สยองตึกเช่าเขตพระราม 2 ตรอกนี้จะเป็นซอยใหญ่ใกล้กับถนนเลยคะ ที่อยู่อาศัยแถวนี้เป็นห้องแถวดูเหมือนจะทั้งหมด บ้างก็ 4 ชั้น 5 ชั้น นานับประการขา ครอบครัวของเพื่อนพ้องเราเขาไม่มีบ้านเป็นของตัวเองคะ เขาจะต้องย้ายออกจากบ้านเช่าหลังเก่าเพราะเจ้าของบ้านจะขายบ้าน พ่อของเพื่อนพวกเราตกลงใจย้ายมาอยู่กับน้องชายเขาที่เช่าอยู่อาคารนี้ขา
ด้วยเหตุว่ามีหลายชั้น แบ่งกันอยู่แชร์ค่าเช่าจะได้ถูกลง สมมติว่าเพื่อนพวกเราชื่อ “พิมพ์” นะคะ พ่อก็พาแม่และพิมพ์เขามาดูที่อาคาร โดยชั้นล่างอาของพิมพ์เป็นร้านเกมคอมฯ ขา เพียงพอขึ้นมาอีกชั้นจะเป็นชั้นลอย เอาไว้เก็บของ เป็นชั้นเตียนๆไม่มีห้อง ไม่เกลื่อนกลาด

พอเพียงขึ้นไปอีกเป็นชั้น 2 คน อาของพิมพ์กับแฟนนอนชั้นนี้ ถัดไปเป็นชั้น 3 ขา มี 2 ห้อง คือห้องที่ติดกับบันไดทางขึ้นมาจากชั้น 2 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องใหญ่นะคะ )หน้าห้องใหญ่นี้มียันต์ติดหน้าห้อง5 แผ่นใหญ่ๆค่ะ ทั้งยันต์ไทย จีน รวมทั้งห้องตรงข้ามที่ชิดกับบันไดฟุตบาทขึ้นไปชั้น 4 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องเล็กนะคะเพราะว่าขนากห้องเล็กมากยิ่งกว่าห้องตรงกันข้ามมาก ) แม่พิมพ์เห็นห้องเล็กก็เลยกล่าวว่าให้พิมพ์มานอนห้องนี้แล้วกัน

เล็กๆดี เหมาะสมกับนอนผู้เดียว อาของพิมพ์ก็บอกขึ้นมาว่าไม่ได้นะ ห้องนี้นอนไม่ได้ แม่ของพิมพ์ก็เฉลียวใจว่าเพราะเหตุไรถึงนอนไม่ได้ แต่ว่าอาก็ไม่ได้กล่าวอะไรต่อ พิมพ์ก็เลยได้นอนห้องใหญ่ ส่วนคุณพ่อกับคุณแม่นอนห้องด้านบนชั้น 4 ค่ะ ก่อนย้ายเข้าไปอยู่แม่ของพิมพ์คุยกับพ่อว่ามันแปลกๆนะ ทำไมห้องนั้นถึงนอนมิได้ อาจารย์ก็พูดว่าคงจะไม่มีอะไรหรอก นอนห้องใหญ่ก็ดีแล้วกว้างๆมีระเบียงด้วย

เรื่อง สยองอาคารเช่าเขตพระราม 2 คืนแรกที่ย้ายเข้าไปอยู่
ขา พิมพ์เล่าว่าปกติไม่เคยนอนคนเดียวเลยนี่เป็นครั้งแรก ในช่วงเวลานั้นเวลาราวๆ 3 ทุ่มขา พิมพ์อาบน้ำจัดแจงนอนแล้วเพราะอ่อนล้ากับการจัดเก็บของ พิมพ์นอนไปคะ พิมพ์เล่าว่ามีเสียงคนมาบิดลูกบิดประตูราวกับเพียรพยายามจะเปิดเข้ามา พิมพ์ก็ตกใจตื่นขาถือโทสับมาดูตรงเวลาเกือบจะๆเที่ยงคืนแล้ว พิมพ์พูดว่าตื่นมาก็ยังได้ยินเสียงนั้นอยู่แม้กระนั้นมิได้บอกอะไรออกไปเนื่องจากว่ามีความคิดว่าอา หรือแม่คงจะมาเช็คว่าหลับไปรึยัง เช้ามาพิมพ์ก็ถามคำถามว่าเมื่อคืนนี้คนไหนกันไปบิดลูกบิประตูห้องหรอ คำตอบของคนในบ้านเป็นไม่มีคะ
อานอนตั้งแต่ 4 ทุ่ม ส่วนพ่อแม่ก็หลับเวลาเดียวกับพิมพ์ พิมพ์ก็งงเต็กคะด้วยเหตุว่ามั่นใจมากมายว่ามิได้ละเมอ วันต่อๆมาก็ยังเมื่อเสียงแบบเดิมเวลาเดิมคะ ครั้งนี้หนักขึ้นเนื่องจากราวกับเพียรพยายามดันประตู มีเสียงเหมือนมีอะไรกระแทกประตู เหมือนต้องการจะเข้ามา พิมพ์กลัวคะ ไม่กล้าลุกไปเปิดไฟดู ได้แต่นอนคลุมโปง
เกิดเหตุการณ์อย่างนี้เรื่อยๆจนกระทั่งบางครั้งบางคราวพิมพ์มาบ่นที่ รร. ว่าเมื่อคืนแทบมิได้นอนเลย
จากนั้นครอบครัวของพิมพ์ก็เริ่มหนักใจที่จะอยู่ที่นี่ขา ประกอบกับว่าเจ้าของตึกเขาอยากได้อาคารคืน คือทีแรกๆที่เขาให้ช่างมาทำใหม่เนื่องจากจะให้ลูกชายอยู่ แต่เนื่องจากว่าเกิดเรื่องไม่ค่อยบวกกับคนไหนมาเช่าก็อยู่ได้ไม่นาน มีอาของพิมพ์ที่อยู่ได้นานที่สุด เขาจึงตกลงใจมาขอให้ย้ายออก
ครอบครัวพิมพ์ไม่ค่อยทุกข์ยากลำบากคะเนื่องจากของน้อย แม้กระนั้นอาพิมพ์นี่สิ ไหนจะของส่วนตัว คอมในร้านอีก เมื่อพิมพ์ย้ายออกจากที่นั่นมาแล้วแม่พิมพ์ก็เล่าคืนนั้นที่บิดาลุกขึ้นยืนมาอาบน้ำตอนตี 3 ครูก็พูดว่าไม่เคยคิดนะว่าเรื่องเหล่านี้จะมาพบกับตัว ทีแรกๆครูมีความเชื่อแบบครึ่งหนึ่งค่ะว่าผีมีจริงหรือไม่มีจริง พ่อพูดว่าวันนั้นกลับไปอยู่บ้านมาเดินขึ้นบันไดชั้น 4 ประตูหองอยู่ต่อจากบันได้เลยคะ พ่อพิมพ์เหนเงาผู้หญิงผิวสีดำ ดำมากมายๆผมยาวปิดหน้า

เรื่องสยองอาคารเช่าย่านพระราม 2 ชุดขาวยืนอยู่ตรงปากทางเข้าประตู
( ชั้น 4 มีหิ้งพระของพ่ออยู่ค่ะ บิดาของพิมพ์ชอบสะสมพระ) ครูบาอาจารย์ก็ตกใจนะคะแต่ว่าก็ทำเปนไม่สนใจแล้วเดินผ่านเพศหญิงคนนั้นแล้วเข้าห้องไป ( ใจแข็งมาก) เราได้ฟังหัวข้อนี้จากพิมพ์ก็ขนลุกเลยจ๊ะ เราเคยไปดำเนินการกรุ๊ปบ้านพิมพ์ขณะที่พิมพ์อาศัยอยู่ที่ตึกนั้น แต่ไปกลางวันแล้วอยู่แค่ชั้นล่งที่เปนร้านเกมกับชั้นลอยคะ พวกเรามีความรู้สึกว่าที่ครูเหนผู้หญิงคนนั้นอาจจะด้วยเพราะครูมีเซ้นถึงได้เจอกับตัวเลย ไม่มาเปนเสียงเหมือนที่ผู้อื่นเจอ ส่วนอาหับแฟนเขาไม่เคยขึ้นมาบนชั้น 3 เลยคะ อยู่เพียงแค่ชั้น 1 และขึ้นมานอนชั้น 2 เท่านั้นจริงๆอาจด้วยเหตุว่าอารู้ความเป็นมาตรงนี้เลยไม่ขึ้นมาอยู่
เรื่องที่พิมพ์เล่าให้เราฟังก็มีเท่านี้ค่ะ พิมพ์การันตีว่าเปนเรื่องจริงที่พบเองกับตัว ผิดพลาดอะไรต้องขอโทษด้วยนะคะ
พิมพ์เล่านี้ให้แม่ฟังขา แม่พิมพ์ก็กลุ้มใจกลัวว่าลูกสาวจะเจออะไรก็เลยพาพิมพ์ไปทำบุญขา หลังจากนั้นพิมพ์ก็หลับไม่ได้สบายขึ้น แม้กระนั้นเสียงแคะประตูกับเสียงเหมือนคนชนประตูก็มีให้ได้ยินบ้างเป็นบางคืน วันนึงมีคนเก็บขยะเดินเข้ามาคุยกับอาของพิมพ์ว่าขยันจังเลยเปิดร้านตลอดวันตลอดคืน มั่งคั่งแล้วมั้ง อาของพิมพ์ก็อึ้งขา เนื่องจากร้านเกมของอาเปิดถึงแค่เที่ยงคืนแค่นั้น
นึเป็นว่าดึกสุดๆแล้ว ธรรมดาหากลูกค้าไม่ได้เล่นอะไรต่อ 5 ทุ่มก็ปิดร้านค้าแล้วขา อาของพิมพ์ก็เลยบอกคนเก็บขยะว่าผมปิดร้านค้าตั้งแต่ 5 ทุ่มนะลุง ดึกดื่นสุดก็ไม่เกิดเที่ยงคืน คุณลุงตาฟาดรึป่าว ลุงมึงก็โต้แย้งขา จะตาฟาดอะไรฉันยืนเก็บขยะหน้าร้าน ข้างในมีหญิงผมยาวกับเด็กนั่งอยู่บนเก้าอี้ อาพิมพ์ก็มิได้บอกอะไรกลับไป ( อาของพิมพ์ไม่มีลูกนะคะ เพราะแฟนอามีความไม่ดีเหมือนปกติที่มดลูกทำให้ไม่สามารถที่จะมีลูกได้ )
จากเรื่องที่คนเก็บขยะเล่าให้ฟัง แม่พิมพ์ก็กลุ้มใจคะบวกกับสิ่งที่พิมพ์พบด้วย แม่เริ่มสงสัย อาก็เงียบขาไม่ยินยอมเล่าอะไรให้ฟัง อาจารย์เองก็ว่าแม่คิดมากไปรึป่าว
ไม่มีอะไรหรอก ถัดมาพิมพ์ได้ลูกแมวจรจัดมาเลี้ยงค่ะ พิมพ์เลยเอาขึ้นมาอยู่ที่ห้องด้วยเพราะเหตุว่าห้องของเทอกว้างเวิ้ง ตอนค่ำพิมพ์จะเปิดประตูห้องแล้วดูทีวี แม่ก็จะอยู่ชั้นลอยค่ะ ปรุงอาหาร อากับแฟนจะอยู่ชั้นล่างมองร้านเกม ส่วนพ่อพิมพ์ดำเนินการกลับดึกค่ะ ระหว่างที่พิมพ์ดูทีวีอยู่ ลูกแมวที่อยู่กันก็มีลักษณะอาการแปลกๆขา อยู่ๆมันก็เดินเข้าไปใกล้ๆประตูห้องแล้วร้องขู่ พิมพ์เหนก็งงงันว่าแมวเป็นอะไร พิมพ์ก็เลยเรียกแมวให้กลับมานั่งข้างๆขา
แต่ว่ามันไม่ยินยอมมายังคงจะร้องข่มขู่แล้วทำท่าทางราวกับกลัวอะไร พิมพ์เลยเดินไปอุ้มแมวมาแล้วกล่าวว่าไม่เหนจะมีอะไรเลยร้องเพราะอะไร ด้วยเหตุว่าด้านนอกก็ไม่มีผู้ใดเลยคะ ชั้น 3 ที่อยู่ก็มีแค่พิมพ์กับแมว ขณะนั้นเองพิมพ์ก็ไม่ได้คิดอะไรขาเนื่องจากว่ามีความคิดว่าลูกแมวอาจยังไม่คุ้นรึป่าวประกาศ แต่ว่าก็ไม่ใช่ครั้งเดียวคะที่แมวแสดงอาการอย่างงี้ บางโอกาสแมววิ่งหนีไปทางประตูระเบียงราวกับว่ามีใครกันแน่ไล่มัน แม้ว่าก็ไม่คนใดค่ะ พิมพ์เองก็เริ่มกลัว และไม่กล้าอยู่ชั้น 3 คนเดีย
บางเวลาพิมพ์จำเป็นต้องเปิดไฟอีกทั้งชั้นเพื่อลดความน่าสยองขา
มีอยู่ครั้งนึงที่พิมพ์เล่าว่าเทอเดินขึ้นบันไดจากชั้น 2 มาชั้น 3 อยู่ๆก็ราวกับมีอะไรพักพิมพ์ให้ตกบันได แต่ว่าโชคดีที่มือพิมพ์จับราวบันได้ไว้ทันแม้กระนั้นเอวของพิมพ์ก็ชนกับราวบันที่ที่เป็นส่วนโค้ง ทำให้เทอเจบไปนับเป็นเวลาหลายวันเลยนะ พิมพ์กล่าวว่ามั่นใจว่าไม่สะดุดหรือลื่นอะไรทั้งหมด แต่ว่าถามคำถามว่าอะไรผลักเทอตกบันไดเทอก็ไม่อาจจะอธิบายเรื่องนี้ได้ ผีหลอก แม่พิมพ์ก็สั่งให้ระวังเวลาเดนขึ้นลงค่ะ
เหตุก็เปนปรมาณนี้มาเรื่อยจนถึงพิมพ์ชินอีกทั้งเรื่องเสียงบิดลูกบิดประตูห้องนอนของพิมพ์ เรื่องที่คนในระแวกบ้านเหนร้านเกมของอาเปิดตอนตี 3 ตี 4 ซึ่งข้อเท็จจริงปิดตั้งแต่เที่ยงคืนคะ ถึงจะเหลือลูกค้าแต่ก็จะกล่าวว่าร้านค้าจะปิดลูกค้าก็จะกลับไปอยู่ที่บ้านคะ อาพิมพ์เปิดร้านที่ตึกนั้นมาเป็นเวลา 7 ปีออกจะสนิท ลูกค้าที่มาเล่นจำนวนมากเปนลูกค้าขาประจำคะ วันนึงที่พิมพ์ซื้อขนมข้างบ้างบ้านอยู่เขาก็ถามคำถามว่าเปนอย่างไรอยู่ได้ไหม
ธรรมดาดีไหม พิมพ์ก็งงแต่ว่าก็ตอบไปว่าขา อยู่ได้ ไม่มีอะไร ป้าที่ขายสินค้าก็บอกก็ดีแล้วๆเอ็งก็กล่าวว่าพิมพ์เปนเดกดีไม่มีอะไรมาทำร้ายพิมพ์ได้หรอก เนื่องจากว่าร้านขายของข้างบ้านพิมพ์เปนป้าชาวจีนแก่ๆ2 คนคะ บางคราวที่ไปจ่ายตลาดพมพ์ก็ไปช่วยป้าเอ็งชูของ จัดของอยู่เปนประจำ พิมพ์เป็นหญิงตัวเล็กนะคะแต่เทอมีความเอื้อเฟื้อกับทุกคนมากมาย ช่วยอะไรได้เทอก็ช่วย